Ο Κούρος και η Κόρη

Δημιουργός: Μαυρομαντηλού, Κολωνός

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]
Για πες μου πού τον βρήκες
κόρη μου στις αντίκες
τέτοιον αρχαίο κούρο
και με Αβάνας πούρο.

Βγήκα μια βόλτα μάνα μου,
μα τω θεώ τον Πάνα μου
είχε λιακάδα η μέρα
κι είπα να πάω πιο πέρα.

Να ψάξω για ποιότητες
εκεί στις αρχαιότητες
κι όπως ρίχνω το μάτι
μου λεν καλό κομμάτι
είναι αυτός ο κούρος
δες τον πώς στέκει ντούρος.

Ρίχνω ματιά και δεύτερη
πού να ξανάβρω εύκαιρη
παρόμοια ευκαιρία
έκανα την εκτίμηση
είπα κατά προτίμηση
να μάθω ιστορία.

Ώρα πολλή στεκόμουνα
συννέφιασε, βρεχόμουνα
σε υπόστεγο απάγκιαζα
τον κούρο μου τον θαύμαζα,
ώρα πολλή μελέταγα
από συγκίνηση έκλαιγα
πλησίασε κι ο πωλητής
μου λέει τον δίνω μετρητοίς.

Πόσο του λέω τον εκτιμάς
στη λιανική που τον πουλάς
για σένα λέει κοψοχρονιά
στον δίνω που’ σαι μορφονιά.
Ήταν γι’ αυτόν θέμα τιμής
μόνο κι απλά χρηματικής
έχω επάνω μου καρνέ
ρωτώ αν το δέχεται, λέει, ναι.

Ούτε θυμάμαι το ποσό
το βάρος του και σε χρυσό
αν ζήταγε θα πλήρωνα
τον κούρο αυτόν θα γλίτωνα
από τη φτήνια του έμπορα
κούρο ωραίον σαν Έρωτα.

Στο σπίτι μου πια πρόσχαρη
πανευτυχής κι ολόχαρη
τον κούρο τον μετέφερα
τόνους σοφίας έφερα
στο πάτωμα τον έστησα
και τον αποκατέστησα
να στέκει στην αξία του
που αρμόζει στη λατρεία του.

Μάνα μου η ερώτηση
που’ κανες θέλει απόκριση
πού πήγα και το βρήκα
αυτό που λές αντίκα.
Δεν είναι κούρος μάνα μου
άγαλμα κι ανδριάντα μου
έχω εκείνον π’ αγαπώ
την ιστορία θα στην πω.

Αυτός είναι στο σπίτι μου
το αέτωμα κι η κλίτη μου
αυτός και οι κολώνες μου
του έρωτα οι πυλώνες μου.
Ζωής εφ’ όρου οι όροι σου
ο κούρος μου κι η κόρη σου
αρχαίοι και δαιμόνιοι
μαζί θα ζουν κι αιώνιοι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-03-2014