Μνήμη

Δημιουργός: FRACTALS, ΕΥΤΥΧΙΑ

Πάει. Αυτό ήταν. Χάθηκε η ζωή μου φίλε μέσα σε κίτρινους ανθρώπους βρώμικα τζάμια κι ανιστόρητους συμβιβασμούς. Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα που σουχα δείξει στη στροφή του δρόμου. (Κατερίνα Γώγου)...μόνο αγάπη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κίτρινα κρίνα.
Αυλόπορτες με νούμερα
της ξενιτιάς…σκουριά στη
μνήμη.
Ξέθωροι σοβάδες,ωχρή
φωτογραφία μιας σμίξης
σταυρωμένη σε τοίχο,σκουριασμένο
καρφί και ματώνει…κάποτε.

Χάσκουν τα παράθυρα
μυρωδιά βασιλικού…
Φυγή ή εγκατάλειψη…κάποτε.

Ένας παππούς μονολογεί,
τραγούδια από χαμένη πατρίδα.
Το κενό του,μεγαλούργησε
-στις ρυτίδες του προσώπου ,
υποψία πολέμων-φανταστικό κόσμο
που του μιλά.
Παππού μη κλαις…παππού μη κλαις.

Τρύπιο παντελόνι και τραγιάσκα…
Παίξε παππού την λύρα παίξε,
να θυμηθώ,η λήθη με νανούρισε …
κάποτε…

Παίξε,να θυμηθώ,το
τραύμα ζητάει εκδίκηση .
Κίτρινα κρίνα…
Θα κόψω ένα .
Δακρύζει ο βλαστός …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-03-2014