Κληρονομιά

Δημιουργός: Α.Ε. ΕΠΕ

Μαργαρίτα μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Να την αυτή η άγνωστη σκιά ξανάρχεται.

Την παραστέκει σκύλος της πιστός, ο πανικός.

Κρεμάμενη η καρδιά σου πνίγεται.

Ενώ οι ώρες σου ήδη πέθαναν αργά,

δεμένες στον τροχό του μαρτυρίου.

Τα χέρια σου τρέμουν δείχνοντας κάτι.

Πού να κοιτάζεις άραγε;

Τι σε τρομάζει πίσω από τον ώμο μου;

Ποιες άδειες στριγκιές κραυγές

υπερσκελίζουν τις παρακλήσεις μου;

Ζεσταίνω τα χέρια σου στα δικά μου

Σου μιλώ τρυφερά

φιλώντας το ιδρωμένο μέτωπό σου.

Να παρεισφρήσω προσπαθώ

ανάμεσα σε σένα και κείνο,

κατοχυρώνοντας μόνη την ανυπαρξία μου.

Όμως να! Πώς άχρωμα και παγερά,

γυρνά η ανέμη τις σάπιες της κλωστές.

Κοφτά και ξέπνοα,

μου διηγείσαι πάλι αυτό,

το παραμύθι το παλιό του άρχοντα εφιάλτη

που σε ψυχών ανήλιους πύργους κατοικεί.

Αυτόν που έχει παιδιά του,

ένα λερναίο πολυκέφαλο διχασμό,

μια τρελαμένη λύπη συνοδό

στο δρόμο για το βάθρο της αγχόνης

και μια μικρή αράχνη

που πλέκει ιστούς στις κόγχες των ματιών μας

παγιδεύοντας το βλέμμα μας

να κοιτάζει διαρκώς πίσω από ώμους αυτό το κάτι…

Τώρα, μια γλυκιά νάρκη κατάψυξης με κυριεύει.

Γέρνω το κεφάλι μου στην αγκαλιά σου.

Αφήνομαι στα χέρια σου που με χαϊδεύουν μηχανικά.

Κοιμάμαι εκεί, ανάμεσα σε σένα,

και κείνο που δεν θα φύγει ποτέ,

σίγουρη πια η κληρονομιά που μου φυλάς,

αγαπημένη αιτία μου…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2014