Η αφάνεια του φόντου

Δημιουργός: Κοιτάζω μ(προ)στά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη βρήκα τυχαία
μέσα σε μία φωτογραφία παιδική.
Στεκόταν πίσω
κι ακόμα πιο πίσω.
Θύμιζε περισσότερο φόντο
παρά πρωταγωνίστρια.
Ένα φόντο γκριζωπό.
Σαν να βραδιάζει νωρίς.
Χωρίς προειδοποίηση.
Χωρίς παρέα.

Έπειτα σεργιάνησε φειδωλά.
Χάθηκε κι αυτή
μες την αχλή των καιρών.
Γεύτηκε ελλείψεις ισχυρές
και ελλείψεις πανίσχυρες.

Έτσι πέρασαν τα χρόνια της.
Λειτουργώντας ως εύκολος καμβάς
για τους ανθρώπους.
Άλλοι τη στόλισαν με χρώματα
κι άλλοι την έσκισαν, τη χάραξαν βαθιά
με αιχμηρές προθέσεις.

Ακόμη και σήμερα σε φόντο παραπέμπει.
Μα όλο λέει πως θ' αλλάξει.
Η στάσιμη ζωή μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-03-2014