Ανάκατα....(ε)

Δημιουργός: μηχανοδηγος

http://youtu.be/3SfSQ3lQmJw

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στίχοι μουγκοί κι ασάλευτοι
στην γλώσσα ανεβαίνουν
και μες στα στήθια αιχμάλωτοι
σαλεύουν ποιητές .
Νύχτες πολλές σε τυραγνούν
οι ελπίδες κι επιμένουν
οι άρρωστες αρθρώσεις σου
στο κρύο να πονούν.
Το κάρβουνο οι θερμαστές
φορτώνουν με το φτυάρι
κι οι μηχανές αργόστροφα
καράβια οδηγούν.
Ο δρόμος για την άνοιξη
εμύριζε θυμάρι
κι οι ισημερίες βιαστικά
πάντα σε προσπερνούν.
Από συνήθεια περπατάς
με μια ψυχή κουβάρι
γνωρίζοντας πως χάραμα
κρεμάνε τον ληστή .
Μα εσύ απαγγέλεις δυνατά
τους στίχους , με καμάρι ,
όμοια με κείνον τον μικρό
σε σχολική γιορτή.
Την σκέψη αλλόκοτες
μορφές στοιχειώνουν
κι ακροβατώντας προχωράς
σε χαλαρό σχοινί .
Βιάζονται πάντα οι μέρες σου
γρήγορα να τελειώνουν
στην πλάτη σου αφήνοντας
μιαν βαθιά ουλή.
Mόνος και απροστάτευτος
στις λύπες στις χαρές
ένα τραγούδι τραγουδάς
παλιό κι αγαπημένο
για κείνες τις μοναχικές
κι αμόλυντες ψυχές.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2014