Όλα παλιά

Δημιουργός: Α.Ε. ΕΠΕ

καλάμια σώμα, φτέρες μου μαλλιά...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πώς ρίζωσα σε τόσες ερημιές
ατέλειωτη αμμουδιά κι εγώ μονάχη
Τι ν’ αγναντέψω... ότι μ’ αγκάλιασε αβαθές
δίνες το ρούφηξαν στου Ιόνιου τα βάθη

Απέναντί μου η Ζάκυνθο γοργόνα
λιγώθηκε και λύγισε γλυκά
σ’ εν’ άπληστο κουρσάρο Ποσειδώνα
που της συλεί όποια παρθένα μυστικά

Κι άλαλος μάρτυρας εγώ για ότι ξένο,
αναλογίζομαι το εφήμερο του χτες,
θωπείας σταλάγματα και όρκους ν' ανασταίνω,
καθώς κανάκευα και πάθη κι ενοχές...

Τραγούδια ανέμων τώρα μου σαρώνουν
καλάμια σώμα, φτέρες μου μαλλιά
- Τραγάτα μη λυπάσαι, όλα παλιώνουν,
το χτες, το σήμερα, το αύριο, όλα παλιά…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2014