Περιπλανήσεις

Δημιουργός: αυγουστης, Αυγουστής Μαρούλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Περιπλανώμενος της μοίρας οδοιπόρος
χωρίς κατεύθυνση καμιά σωστή,
γυρνώ και ψάχνω τι απέγινε ο σπόρος
που ΄χα φυλάξει απ΄ το πρώτο σου φιλί.

Αυτό τον δρόμο που μ΄ οδηγεί
χωρίς ελπίδα σ΄ αυτή τη Γη,
να περπατήσω και να ξεχάσω,
μιαν άλλη αγάπη μήπως προφτάσω
κι όλο τον ήλιο παρακαλώ
μια καλημέρα να μου πει.

Αφορισμένος απ΄ την αγάπη σου, κενός,
στο πουθενά τραβώ μαγνητισμένος,
κάτι με σπρώχνει ακαθόριστα εμπρός
μα πάλι βρίσκομαι φυλακισμένος.

Αυτό τον δρόμο που μ΄ οδηγεί
χωρίς ελπίδα σ΄ αυτή τη Γη,
να περπατήσω και να ξεχάσω,
μιαν άλλη αγάπη μήπως προφτάσω
κι όλο τον ήλιο παρακαλώ
μια καλημέρα να μου πει.

Και προχωρώ μ΄ ενδείξεις λανθασμένες,
χωρίς πυξίδα το καράβι έχει μείνει
και στο τιμόνι χίμαιρες δεμένες
με οδηγούν πρόσω-ολοταχώς σε δίνη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-03-2006