Οι περασμένες αγάπες

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Γράφτηκε στις 3.4.2014

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τι μένει, τι σβήνει, ρωτάς,
απ’ τις περασμένες αγάπες.
Θλιμμένος στο τζάμι κοιτάς
εργάτες με φτυάρια και τσάπες.

Δουλεύουν για σε, ολημερίς,
για να σε γεμίσουν ρυτίδες.
Δεν σκάβουνε λάκκους θαρρείς,
δεν χτίζουν, δεν μπήγουν σανίδες.

Σε μια φτηνή, πλαστικιά,
σωριάζεσαι πάνω, καρέκλα.
Είν’ η κοινωνία κακιά
κι αν ίσια πατείς, λέει: «Στρέκλα».

Αισθάνεσαι γέρος πολύ,
τ’ αγέννητα βγαίνουν παιδιά σου.
«Αλί», σκούζουν, «και τρισαλί,
αλλιώς θα ’χε κάνει ο μπαμπάς σου».

Μια φτιάχνει ο καιρός, μια χαλά,
παπούτσια πολλά θα χαλάσεις.
Εκείνες που ράβουν καλά,
βαστούνε κουσούρια και φάσεις.

Τι παίρνουν, αλήθεια, μαζί,
οι αγάπες, που κάποτες είχες;
Πώς είμαστε τόσο χαζοί,
και ποιος μάς ορίζει τις τύχες;

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-04-2014