Έχω ένα κήπο μέσ'το δάσος

Δημιουργός: Konstantinos. S

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έχω ένα κήπο μέσ’το δάσος,
που δεν είναι σαν τους άλλους...
που όλα είναι μετρημένα στη σειρά,
ψαλιδισμένα και φροντισμένα,
είναι ατίθασος και απλώνεται όπου θέλει.

Σαν ένας προσκυνητής χωρίς προσκύνημα
μεσ’ την αφάνεια της φαυλότητας...
περπατώ την στιγμή ανοιχτός,
σαστισμένος σαν παιδί στο πρώτο κοίταγμα
της θωριά σου το απαύγασμα.

Ρυάκια χαράζουν μονοπάτια μυστικά
κάτω από πεσμένους κορμούς σαν γέφυρες,
Ώ! πόσο όμορφα άστατος είναι!
Πώς, όλες οι αντιφάσεις του ολοκληρώνονται
μέσα στην άναρχη συμφωνία του.

Τα κουφάρια των σκαθαριών
κάτω απ΄τα πυκνά χορτάρια του...
μαρτυρούν τον μόχθο της απλότητας,
κι οι προσευχές του υψώνονται σαν μανιτάρια
μέσ’τη δροσιά του πρωινού.

Κι όπως χορεύουν οι πεταλούδες
να προλάβουν να ρουφήξουν...
το νέκταρ μιας σύντομης... μεγάλης ζωής,
ένα φως πέφτει κάτω απ’ το σκιερό βράχο
φωτίζοντας κάτι σαν μυστική πόρτα.

Ανοίγοντας μόνο για λίγο μέσα στη μέρα,
για εκείνον ή εκείνη που δεν θορυβεί μέσα κι έξω...
δίνοντας στο νου την ευκαιρία να συναντήσει
τις απόκοσμές του τάσεις...να εξαγνιστεί,
μές την ισότητα των πραγμάτων.

Αυτός ο κήπος προσιτός κι απρόσιτος συνάμα
ανεπιτήδευτα ανθίζει και μαραίνεται...
κι όπως συνήθως δεν του δίνεις σημασία,
γιατί η άγνοια κι η ουσία πάνε παρέα
προβάλλεις μια αντανάκλασή σου πάνω
παίρνοντας πάντα αυτό που θέλεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-04-2014