Στις όχθες του Αχέροντα

Δημιουργός: Νικηφόρος Ουρανός 38

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά,σε όλες τις κυρίες και σε όλους τους κυρίους.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΣΤΙΣ ΟΧΘΕΣ ΤΟΥ ΑΧΕΡΟΝΤΑ


Γυρίζει το ξημέρωμα,
καρδιά αλλοπαρμένη,
στις όχθες του Αχέροντα,
το ταίρι της να βρει.
Το δάκρυ της σαν άρωμα,
ξυπνά μι’ αρρωστημένη,
φωνούλα κάποιου γέροντα,
που θλιβερά θα πει...

Μη ψάχνεις κόρη μου να βρεις,
τη μυστική την πόρτα,
που τη φυλάγουν τέρατα
κι ανθρωποφάγα χόρτα.
Τ’ αγόρι σου πώς να το βρεις,
μες στους νεκρούς του Άδη,
που φτάνουν απ’ τα πέρατα,
χιλιάδες κάθε βράδυ.

Μην κλαις κόρη μου,
σκιάδα τρυφερή!...
Τ’ αγόρι που αγάπησες εσύ,
ήταν τ’ αγόρι μου.

Γυρίζει τα χαράματα,
ψυχούλα ραγισμένη,
στις όχθες του Αχέροντα,
τ’ αγόρι της καλεί.
Στ’ απρόσιτα χαλάσματα,
κάποια χορδή σπασμένη,
στα στήθια ενός γέροντα,
απόκοσμα λαλεί!...

Μην ψάχνεις κόρη μου να βρεις,
τ’ αγόρι που’ χεις χάσει.
Είναι αργά πια δεν μπορείς,
άστο να ησυχάσει..
Τ’ αγόρι σου πια έσβησε
κι απ’ τη ζωή εχάθη.
Μην ψάχνεις κόρη μου γλυκιά,
στης άβυσσου τα βάθη.

Σ’ ακούω και ραγίζεται,
η δόλια η ψυχή μου.
Γιατί τ’ αγόρι που ζητάς,
ήτανε το παιδί μου.

Γιώργος Δ. Σ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-04-2014