Το παράπονο του βαρκάρη

Δημιουργός: ftx, Ευτύχης Χαιρετάκης

Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, ο Θάνατος είναι ο αδερφός του Ύπνου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παράξενα παιχνίδια του μυαλού,
όσα τα βράδια τελευταία ονειρεύομαι,
μόλις τα μάτια κλείσω, χάνομαι, μαγεύομαι,
στην όψη κάποιου ακυμάτιστου γιαλού.

Σε ήχους απόκοσμους λευκό χορεύει φως,
κι απ' το χορό του να γεννιούνται χίλια χρώματα,
ξεχνάω τα αίτια των πραγμάτων και τα ονόματα,
εγώ που νόμιζα πως ήμουνα σοφός.

Κυκλώνουν οι όχθες, λίμνη γίνεται ο γιαλός,
κι ένα ποτάμι μέσα της κυλά κι ορίζεται,
η γη στα δύο από το πέρασμά του σχίζεται,
κι ανοίγει εμπρός μου όλου του κόσμου ο ομφαλός.

...

- 'Αλλοι με λένε Μαύρο, κι άλλοι Θεριστή,
σε μένα ανήκει ό,τι πεθάνει κι ό,τι μάδησε,
κανένας άνθρωπος ποτέ του δε με αγάπησε,
κι ας έχω με όλους μέχρι τώρα γνωριστεί.

Μαυροντυμένος γέρος φτάνει στη στεριά,
μες απ' τη βάρκα του φωνάζει - Να ο βαρκάρης σου!
Γλυκό κρασί, να πιεις, κουβάλησα για χάρη σου,
πριν σε περάσω στην απέναντι μεριά.

...

- Καλά είμαι εδώ παππού, πολύ σ' ευχαριστώ,
μόνος σου γύρισε στην όχθη την απέναντι,
εγώ έχω δίψα για ζωή ακόμα απέραντη,
προτού στο χώμα που με εγέννα να κλειστώ.

Μες στ' όνειρό μου πώς κατάφερες να μπεις;
Θαρρώ κατάλαβα καλά ποιός είσαι γέροντα,
είσαι ο βαρκάρης των ψυχών στο μαύρο Αχέροντα,
μα αφού κερνάς, δεν κάνει μόνος σου να πιεις.

...

Ήπιαμε εκεί μαζί πέντε-έξι στη σειρά,
ζάλη γλυκιά, πιοτό καλό, κι οι δυο μεθύσαμε,
κι αφού για τούτο και για κείνο πια μιλήσαμε,
του είπα - Αντίο, τα ξαναλέμε άλλη φορά.

- Γύρισε πίσω, το λοιπόν, καλή στρατιά,
και το κρασί που σου 'φερα άμα θέλεις κράτα το,
κάθησες κι ήπιες, να πεις σε όλους, με το Θάνατο,
που ήθελε μόνο να 'χει λίγη συντροφιά.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-05-2004