Στον Επιτάφιο

Δημιουργός: Άηχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Προχτές ακόμα κόρη μου, θαρρώ προχθές ακόμα
πως ήταν που καθόσουνα στους ώμους μου τσατάλι
γέλια φωνές και χάχανα στο παιδικό σου στόμα
με τα χεράκια σου τα δυο κρατούσες το κεφάλι

Κι είχα τα δακτυλάκια σου μπροστά στο μέτωπο μου
και σαν αστείο τα ’βαζες και μου ’κλεινες τα μάτια
κι εσύ γελούσες δυνατά όταν με τον καρπό μου
τα πόδια σου τα έσφιγγα σαν να ’τανε δεμάτια

Πάντα τον επιτάφιο στους ώμους μου κοιτούσες
απ’ τη στιγμή που έβγαινε από την εκκλησία
και πάντα με χαμόγελα το ίδιο με ρωτούσες
αν είμαι ’γώ το άλογο κι αν κάνεις ιππασία

Κι όταν εγώ πιανόμουνα κι ολόκληρος πονούσα
και σου ’λεγα να κατεβείς λίγο να ξαποστάσω
με έβαζες υπόσχεση να δώσω κι ας γελούσα
ότι σε λίγο σίγουρα θα σε ξανανεβάσω

Τώρα τα χρόνια πέρασαν στους ώμους δεν σε παίρνω
μονάχη σου ακολουθείς, τρέχω να σε προφτάσω
κι άμα στα κακοτράχαλα παραπατώ και γέρνω
φωνάζεις θέλεις στήριγμα; Να έρθω να σε πιάσω;

Δεν νοσταλγώ την νιότη μου, τα νιάτα δεν ζητάω
μα θα ’θελα να γύριζε ο χρόνος λίγο πίσω
να σε στολίζει η μαμά κι εγώ να σας κοιτάω
λίγο πάνω στους ώμους μου ξανά να σε κρατήσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-04-2014