Tούτο το ποίημα δεν τελειώνει…

Δημιουργός: ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΣ, Αθανασόπουλος Χρήστος-athan

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μου έλεγαν δεν πρέπει να ξεφύγω απτήν γραμμή
το όνειρο μπορεί να με πληγώσει
μα νοιώθω τη ζωή μου στοιχειωμένη φυλακή
σκοτάδι και δε λέει να ξημερώσει
　
Μου έλεγαν να κάνω όπως όλοι υπομονή
πως πρέπει να περάσει η καταιγίδα
μα νοιώθω πως το τέλος ξαναγίνεται αρχή
πως χάνεται στο δρόμο η ελπίδα
　
Μου έλεγαν πως πρέπει να κοιτάω με σεβασμό
τους πρόκριτους 　που θέλουν το καλό μου
μα νοιώθω πως δε θέλω όπως μου λένε να σωθώ
φτωχό και διχασμένο το μυαλό μου 　　
　
Μου έλεγαν πως πρέπει να πληρώσω μετρητοίς
γιατί ως τώρα ζούσα επί πιστώσει
μα νοιώθω πως εκδίκηση γυρεύει ο δικαστής
ποινή ζητάει που δεν λέει να τελειώσει
　
και να που τώρα νύχτα είμαι μόνος μου εδώ
και μόνος μου να μείνω θα είμαι εντάξει
θα αρχίσω να παλεύω τον δικό τους ουρανό
θα είμαι εδώ μέχρι επιτέλους　 να χαράξει
　
μα βλέπω πως θα έχω μια μεγάλη συντροφιά
ξεκίνησαν πολλοί που ένοιωθαν μόνοι
γινήκαμε σαν ένας όλοι μαζί μία γροθιά
δεν γράφω τέλος τούτο το ποίημα δεν τελειώνει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-04-2014