Μια φορά κι έναν καιρό

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Μια φορά κι έναν καιρό</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Μια φορά κι έναν καιρό</b><p>Δημιουργός: pegki, <i>πελαγία</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα όμορφο, ξεχωριστό κορίτσι που το έλεγαν Δέσποινα... <br />
Η Δέσποινα από μικρή ήταν ξεχωριστή καθώς ένιωθε πως δεν ανήκει σε αυτόν τον κόσμο. Είχε το δίκο της στυλ , δεν είχε πολλές παρέες και προτιμούσε να είναι μόνη της γιατί κανένας δεν την καταλάβαινε.<br />
Της άρεζε πάρα πολύ να κάθεται στο μπαλκόνι της και να κοιτάει τον ουρανό...Φανταζόταν ότι πέρα από αυτόν υπάρχουν πολύχρωμοι πλανήτες που μπορούσε να τους πιάσει...Ονειρευόταν πως μια μέρα θα καταφέρει και θα φτάσει σε αυτούς. Η Δέσποινα ένιωθε διαφορετική ανάμεσα στους άλλους..ακόμα και όταν πηγαίνε σχολείοι, από τους συμμαθητές της..Οι περισσότεροι την κοιτούσαν και γελούσαν. Ακόμα και οι γονείς της πίστευαν πως το παιδί τους έχει κάποιο πρόβλημα...κανένας δεν μπορούσε να καταλάβει την σκέψη της.<br />
Ένιωθε μόνη. Αυτό που την ηρεμούσε ήταν το ταξίδι της στον ουρανό.<br />
Ένα βράδυ που κοιτούσε εκστασιασμένη τα αστέρια...είδε ένα πέφτει και αποφάσισε να κάνει μια ευχή.<br />
Έκλεισε τα μάτια της και είπε: '' Θέλω μια μέρα να δω τους πλανήτες από κόντα, να βρεθώ στον ουρανό γιατί εκεί πιστεύω πως ανήκω." Και η ευχή της Δέσποινας έγινε πραγματικότητα...<br />
Ξαφνικά βρέθηκε στον αέρα..πετούσε...ναι μπορούσε να πετάξει...και βρέθηκε ανάμεσα στα αστέρια..κοντά στα σύννεφα και τότε είδε αυτό που φανταζόταν...πολύχρωμους και μεγάλους πλανήτες...<br />
Ένιωθε σαν μικρό παιδί..γελούσε και ήταν τόσο χαρούμενη. Ένιωσε πως εδώ είναι το σπίτι της και πως δεν θέλει να γυρίσει πίσω.  Και ναι, υπήρχαν κι άλλοι άνθρωποι τριγύρω..άνθρωποι που της χαμογελούσαν , άνθρωποι που την προσκάλεσαν στον κόσμο τους και της έδωσαν το χέρι....<br />
Η Δέσποινα στεναχωρήθηκε που άφησε πίσω τους γονείς της, αλλά προτίμησε τελικά να μείνει εκεί που μπορούσε να είναι καλά , εκεί που μπορούσε να γελάσει, εκεί που την καταλαβαιναν, εκεί που την αποδέχτηκαν, εκεί που ήθελε να είναι, εκεί που ανήκει.<br />
Κι έτσι....ζήσαμε εμείς καλά...και η Δέσποινα καλύτερα... <br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-04-2014</td><td valign=top></td></table><br />