Στα λατομεία του μυαλού

Δημιουργός: Μαρία Χ., Μαρία Χατζηγιάννη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πίνω τα λόγια σου, αγάπη, σαν το αίμα
Σα νυχτερίδα συλλαβές απομυζώ
Αφού ολάκαιρη η ζωή μου είναι ψέμα
Εσύ μονάχα μου θυμίζεις ότι ζω...

Γίνε πατρίδα μου εσύ.. και γη κι αέρας
Θάλασσα γίνε κι εγώ κάτασπρο νησί
Στο δέρμα γράψε μιας ανέγγιχτης παρθένας
Ώσπου στο μπλε σου το μελάνι να πνιγεί...

Λεηλασίες του κορμιού κι άγονες δίνες
Ήλιου σημάδια που τα σβήνει η νυχτιά
Τρύπιες ψαρόβαρκες που πνίγηκαν κι εκείνες
Όλη η ζωή τους για του μόχθου την ψαριά...

Μόνο ό,τι γράφει η ψυχή σου πια δεν σβήνει
Στα λατομεία του μυαλού σ' ακολουθώ
Ωσότου η πέτρα σμιλευτεί και δάκρυ γίνει
Κι ώσπου τα χείλη μου στεγνώσουν και χαθώ...

21-3-2006

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-03-2006