ταξίδι

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

κυλάει σαν τροχός ο καιρός
στο ταξίδι αυτό της ηλικίας
είναι ληστής ο χρόνος και δολοφόνος προπαντός
σαν ξαπλωμένος ζεί πάνω στις πρόκες της προσδοκίας

κι όμως αφανίζοντας τη δειλία
η άνοιξη άσωτη όλο πλαταίνει
της ύπαρξης τ'αγγελικό μονοπάτι ευλογία
η ελπίδα με σφενδόνα την πίκρα εκεί παραβγαίνει

συνήθισα πια τα δαγκώματα των φιδιών
μου ταιριάζει να κρατιέμαι απ'την μεγάλη πληγή
με αποτυπώματα φρέσκα καινούργιων ταξιδιών
τον κόσμο κοιτάζω και ποτίζω την στιγμή

μα πού είναι τ'άσπρο περιστέρι
ο Άδωνις ,η Αφροδίτη και η πομπή τους
στους δρόμους αμολιέται μέρα μεσημέρι
βουΐζει το τραγούδι την επιστροφή τους

που είναι η γυναίκα που γυροφέρνει την αχτή
και ψάχνει τον Αντρέα στους προμαχώνες
με κανίσκια και το χαμόγελο πλατύ
για την αλήθεια και τις μελλούμενες εικόνες

είσαι μέσα βαθιά στην κάθε ματιά μου
δάφνινο κλωνάρι χλωρό και τρυφερό
σαν σάλπισμα εγερτήριο στα έσχατα όνειρά μου
αρχίζει η απαντοχή σαν νιώθω τον καημό

σ'αγαπω και το ξέρεις πόσο και πώς
κάτω εκεί στην πατρίδα
σ'αγαπω και δεν γνοιάζομαι αν είμαι τρωτός
μήτ'ακονίζω μαχαίρι,μήτε κρατάω ασπίδα

ακούω την καρδιά να ουρλιάζει σαν τον λύκο
που πεινάει τις ώρες της αυγής
οδοιπορώ σε μονοπάτια αλλότρια μα ξέρω που ανήκω
και καταλήγω στην κραυγή το φώς της για να δείς

δαγκώνω τα σκοτάδια των ατελεύτητων ωρών
τον εαυτό μου που αδημονεί εξαπατώ
με λόγια στα χείλη των ανεκπλήρωτων ηδονών
με τη φαντασία που στο κορμί σου την ξεκινώ

κι αν έτσι σ'αγαπαω σε τούτο τον τόπο
στ'ακρογιάλια τα δαντελωτά τα σύνορα μικραίνουν
κι ανοίγουν δρόμους στην ψυχή με χρώμα και με κόπο
και τραγούδια της αγάπης που όλο και πληθαίνουν

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-05-2014