Αποκαθήλωση (του ποιητή η σιωπή)

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Διότι το προνόμιο της πνευματικότητας, φίλτατοι, συνεπάγεται και υποχρεώσεις...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θα σε διαβάσω , ποιητή μου, άλλη μια φορά,
μήπως και βρω από την σοφία σου έστω κι ένα ψίχουλο...
Η αιχμηρή σου η απουσία πια δεν με χωρά,
απ' όσα γύρω εν καμίνω φλέγονται, σιωπηλό μου ανδρείκελο.

Χρόνια προσμένω τη βαθιά φωνή σου πάλι ν' ακουστεί,
λόγους - λουλούδια , άγρια ξίφη είχες, τόλμη, και με μάγευες...
Έχω γεράσει πια και είναι κρίμα, δίπλα απ' τον ληστή,
να με σταυρώνουν οι ίδιες λέξεις, που μ' αυτές μ' ανάθρεψες.

Και σου γράφω τώρα με μιαν αγωνία, πρώτη μου φορά,
σ' έναν ταχυδρόμο, σκέψου, εναποθέτω τη στερνή ελπίδα μου...
και, αν η οργή μου για τη σιωπή σου λίγο σε αφορά,
ξύπνα... συλλογίσου ποιος κάποτε ήσουν και, αν τολμήσεις, μίλα μου...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-05-2014