δεν αμελώ το μεγαλείο

Δημιουργός: ΑΝΤΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

φυσάει ένας άνεμος σιγανός
βροχή της άνοιξης ποτίζει τον κήπο
σαν τον λυγμό πουλιού ακούω τον κτύπο
δεν αργώ,ψάχνω τον ίσκιο φτιάχνω το φώς

κι απ'την κατάρρευση μου επιζώ
αύριο μεθαύριο ίσως και τραγουδήσω
το ανεξήγητο που έζησα ιως το εξηγήσω
τότε περιμένω και να τραγουδηθώ

κουβαλώντας τα γαλανά φτερά της
επιστρέφει η αγαπημένη εποχή
κι αναλαμβάνει όλα τα πλυμμένα απ'τη βροχή
ρίχνει καινούργιες ρίζες χαιδεύει τα παιδιά της

προσμένω τη συγκομιδή,παγώνω το νερό
με τα φτωχά μου σύνεργα την ερημιά ραγίζω
και βγαίνω στο κατώφλι στερνός ξαναγυρίζω
με χίλια μάτια μπορώ να ονειρευτώ

η θάλασσα ένα χαμόγελο ακόμα μου χρωστάει
δελφίνια και γοργόνες να με καλωσορίζουν
γλαρόνια αποσταμένα να με τριγυρίζουν
σύκα και ρόδα στο πανέρι με κερνάει

τυφλώνομαι απ'το φέγγος όμορφο τοπίο
δεν είναι μόνο έρωτας αυτή η αγωνία
το άρωμα του σεντονιού η πάστρα στη γωνία
βιάζομαι πολύ να φιληθώ δεν αμελώ το μεγαλείο

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-05-2014