Εδέμ

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κι έπεφτε το χέρι σου
απ’το σεντόνι ώς και το πάτωμα
ορμητικό και κατακρήμνιστο σαν καταρράκτης.
Κοιμόσουν άραγε
ή μήπως ερωτοτροπούσες με τα άστρα;
Ήξερα μόνο πως σημάδευες το ανέφικτο
και πως σ’ ετούτη τη φωτοπλημμύρα
αμέτοχη δεν ήμουν.
Οι τοίχοι μουσκεύτηκαν
βρέχτηκε το όνειρο, από χαρτί λες κι ήταν,
τα σώματά μας δυο σχεδίες και επέπλεαν στο κενό.
Ένα δωμάτιο δε μας έφτανε ν’ αγαπηθούμε.
Τ’ άλλο πρωί μας βρήκαν σ’ έναν κήπο ολάνθιστο
μοσκοβολιές και βέλη ακίνδυνα γύρω από το κρεβάτι
ροδακινιές και κερασιές και τόξα ουράνια
φτερά από λησμονημένη κάθοδο αγγέλων.
Με κοίταξες και το ‘μαθα
το πρόσωπο πως είσαι
της πρωτόπλαστης μου αγάπης.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-05-2014