Χημεία

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε μια τιτάνια απόχη η αλήθεια
σαν μου χαλκεύεις απιστία στο γκρεμό.
Είναι λανθάνιο το πως ζητάς βοήθεια,
και οξυγονώνεις με κακία εαυτό.

Ρήξη ουράνιας καρδιάς και μ΄ αρρωσταίνεις,
με φθοριούχα του κορμιού σου μυστικά.
Χρυσή σφραγίδα μοναξιάς μην μ΄ αποφεύγεις,
και σε ψευδάργυρο μην πνίγεις την λαλιά.

Πικρό ασβέστιο ξερνούν τα κόκαλα σου,
σε χρωμιούχες ανοιξιάτικες ντροπές.
Μέσα σε ήλιο πυκνώνεις την ματιά σου,
άνθρακας ήσουν που διέβρωσες το χθες.

Ξανά στο βόριο φιλί με κατευθύνεις,
χαρά σιδήρου σε ρινίσματα ευχών.
Με μολυβδένιες αντοχές απομακρύνεις,
τις όποιες όσμιες ανάσες ενοχών.

Μίγματα θράσους με πειράματα στο θείο,
και κβαντική μεταθανάτια πορεία.
Ήσουν στοιβάδα ανοχής σαθρό αστείο,
κι εγώ κατάπτυστος που σου 'μαθα χημεία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-03-2006