μαύρο μελάνι μα πως ξεθωριάζει

Δημιουργός: jota gerogiorgi

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τα όνειρα μας γίνανε μαύρα πουλιά
σκιάζουν τις νύχτες μας κι όλο μακραίνουν
τα πέδιλα.. μας πέσανε κάπως στενά
πλήγωσαν δρόμους ,στόχους μικραίνουν

τα σχέδια μας έσβησαν απ το χαρτί
μαύρο μελάνι μα πως ξεθωριάζει
το βλέμμα μας έχασε πια την ακτή
ο ναυαγός μια σανίδα αρπάζει

μία βάρκα παίρνω,τραβώ κουπί
μα το ταξίδι αυτό δεν το χάνω
με τρικυμίες , ανέμους, βροχή
σ ένα λιμάνι στο τέλος φτάνω

τα δάκρυα μου έκρυβε μαύρο γυαλί
γίναν ποτάμια ..τον πόνο πλύναν
τα ποιήματα μου μιλούν για τη δική σου μορφή
κι όλα τα λόγια σου ,τα άστρα τα πήραν

τα βράδια μου όλα οι σκέψεις πληγές
παίζω ,σου κρύβομαι και σε παιδεύω
τα θέλω μου τώρα αμαρτίες παλιές
ψάχνω αιτίες, και λόγους ξοδεύω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-05-2014