Η ανάμνηση

Δημιουργός: Λυγουρης, Σπανοβαγγελοδημητρης του Νικολ

το έχω μελοποιήσει. λένε πως έναν έντονο χωρίσμό τον βιώνουν αύτοι που αγαπιούνται σαν έναν θάνατο ένος πολύ δικου τους άνθρώπου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάτια ορθάνοιχτα , κάπου μεσάνυχτα
και έχεις πιει, και ένα ποτήρι παραπάνω
η νύχτα φλέγεται, αύτη δεν έρχεται
και συ την σκέφτεσαι, και λες πως θα πεθάνω

Δεν αξίζει φίλε μου για καμία γυναίκα
Την ζωή σου έτσι να την τιμωρείς
Είναι ένα μαρτύριο πονάει μα θα περάσει
Από αύτη την μάχη να βγεις νικητής

Μάτια ορθάνοιχτα κάπου μεσάνυχτα
καιτο μυαλό σου, πάλι πήρε λάθος δρόμους
δεν το κατάλαβε ότι την λάτρεψες
κι ότι αγνόησες γι αυτή όλους τους νόμους.

Δεν αξίζει φίλε μου για καμία γυναίκα
Την ζωή σου έτσι να την τιμωρείς
Είναι ένα μαρτύριο πονάει μα θα περάσει
Από αύτη την μάχη να βγεις νικητής


Μάτια ορθάνοιχτα κάπου μεσάνυχτα
Σε ένα ποτήρι μια αγάπη ξεχασμένη
Έξω ξημέρωσε, μέσα σου νύχτώσε
Και η καρδία σου μακριά φυλακισμένη

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2006