Νοσταλγική προσμονή

Δημιουργός: aamore, Τσαμανδουρας Γιαννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σέρνει η θάλασσα βοή του Ποσειδώνα αντάρα
ο Αίολος ξεμπρόστιασε τους τέσσερις ανέμους
μα σκόρπισα τις σκέψεις μου σαν άδικη κατάρα
αθιβολή ο λόγος μου στις γης τους κολασμένους.

Πλήθος Καράβια μεσοπέλαγα τσακίστηκαν στο κύμα
εγώ κρατώ στη μοναξιά τσούρμο τις αναμνήσεις
σεργιάνι βγαίνουν στη στεριά απ' το υγρό το μνήμα
μέσα σ΄ένα άσχημο ντουνιά γεμάτο καταχρήσεις.

Χιλιάδες έδωσα πολλές άδικες υποσχέσεις
και κράτησα για μένανε αυτές που με πονάνε
είναι καιρός για να το πω δεν θέλω άλλες σχέσεις
ελπίδες ανυπόστατες σ' αυτούς που αγαπάνε.

Ταξίδεψα στα μάτια σου έπνιξα τα όνειρα μου
ε κράτησα τον ουρανό μέσα στην αγκαλιά μου
αφούγκρασε τον ήχο της το πως κτυπά η καρδιά μου.

Βγαίνει ο ήχος δυνατός παράξενο τραγούδι
χτυπιέται με τα κύματα γλυκά της ηδονή μας
στη ξέρα δες ξεφύτρωσε ένα όμορφο λουλούδι
και το ποτίζει δάκρυα αλμυρά η προσμονή μας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-06-2014