Ο επισκέπτης απ τα Καρπάθια

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Ο επισκέπτης απ τα Καρπάθια</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Ο επισκέπτης απ τα Καρπάθια</b><p>Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, <i>Κατερίνα Θεωνά </i><p><i> ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ ΣΕ ΟΛΟΥΣ</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Τον είδε ξαφνικά να στέκεται πίσω του...Τρόμαξε αλλά προσπάθησε να φαίνεται ήρεμος.<br />
- Ποιός είσαι, κι από που μπήκες; <br />
- Από την εξώπορτα, ανοιχτή την έχεις αφήσει.Εσύ όμως πως είσαι ξύπνιος<br />
τέτοια ώρα; Νυχτοφύλακας είσαι;<br />
 -Μοιάζω με νυχτοφύλακα; Ασε όμως τις ανόητες ερωτήσεις και πες μου τι θες<br />
και ποιος είσαι <br />
Ο άγνωστος τον κοίταξε με φιλικό χαμόγελο λες και τον γνώριζε χρόνια.Τότε<br />
ήταν που πρόσεξε, ότι στην αριστερή του μασχάλη είχε ένα διπλωμένο ύφασμα<br />
σατέν βαθυκόκινο...Τραπεζομάντηλο θα είναι (σκέφτηκε) δε φαντάζομαι...Να <br />
πιστεύει ότι ένω μπαίνει μέσα σαν το κλέφτη, θα τον βάλω στο τραπέζι μου να<br />
φάει.<br />
Ο επισκέπτης άρχισε να παρατηρεί το δωμάτιο και αφου έκανε μερικά βήματα<br />
προς τη γωνία με τις πέτρες ξαναπήρε το λόγο.<br />
-Αν δεν είσαι νυχτοφύλακας, τότε έχεις σίγουρα αυπνίες, και τόσες πολλές<br />
πέτρες τι θέλουν εδώ μέσα; <br />
- Ανάκριση θα μου κάνεις και χωρίς να απαντήσεις σε τίποτα από όσα σε ρώτη<br />
σα. Εδώ είναι δικός μου χώρος και εγώ κάνω τις ερωτήσεις <br />
Ο άγνωστος χωρίς να δώσει σημασία στα λόγια του, άρχισε να περιεργάζεται τις<br />
πέτρες.<br />
- Πέτρες με λέξεις... Είπε απορώντας<br />
- Μακριά από τις πέτρες μου ( Φώναξε)<br />
- Μπα...Είναι σίγουρα δικές σου;;; Κι απογορεύεται να τις διαβάζω επειδή εδώ<br />
είναι ο χώρος σου; <br />
- Οχι δε....Εντάξει θα σου πώ, οι πέτρες ανήκουν σε μιά γυναίκα,αλλά τις έχω<br />
οικιοποιειθεί, επειδή κι αυτή με θεωρεί δικό της άνθρωπο, όποιος θέλει μπορει<br />
να τις διαβάσει, αλλά...<br />
Ο άγνωστος άρχισε να γελάει δυνατά<br />
-Τι έχουμε εδώ χα χα<br />
Μιά πέτρα γράφει σ' αγαπώ<br />
μα εγώ μαζεύω χίλιες<br />
για να μην πάψει να κοιτά<br />
το φως μέσα απ' τις γρίλιες<br />
- Είσαι ποιητής; ( τον ρώτησε μη μπορώντας να κρύψει το θαυμασμό του)<br />
- Καμιά σχέση....Έτυχε να δω το σ αγαπώ και μου ήλθε ένα τετράστιχο.Για πες<br />
μου όμως εσύ για σένα το έγραψε η κοπέλα το σ αγαπώ;<br />
- Οχι πρέπει να το έχει γράψει πολύ πριν τη γνωρίσω, ξ'ερω όμως ότι μ αγαπάει<br />
-Μπράβο ρε μεγάλε, αυτή σ αγαπάει κι εσύ θες να την τυφλώσεις αναβοσβήνοντας<br />
το φως μέσα απ τις γρίλιες<br />
-Δεν θέλω να την τυφλώσω της αρέσει να αναβοσβήνει το φως, αλά δεν μου ειπες<br />
πως γράφεις τόσο καλά αφου δεν είσαι ποιητής;<br />
-Δε γράφω ρε φίλε έτυχε σου λέω...Βέβαια κάποτε προσπάθησα,ήμουν σε μια πα<br />
ραλία της Μυκόνου και φυσούσε δαιμονισμένα, έγραψα λοιπόν κάποιους στίχους<br />
μα μου πήρε ο αέρας τις λέξεις λιποθύμησα και όταν συνήλθα βρήκα μόνο τα αρχι<br />
κα<br />
-Ε και δε μπορούσες από τα αρχικά να γράψεις καινούριες λέξεις;<br />
-Είσαι με τα καλά σου; Προσπάθησα κι ολο κατι μπρχ, νρεκλ,γκραμπ και τέτοια...<br />
μου βγαίνανε φτιάχνεις στιχους μ αυτα;<br />
-Όχι αλα σε διάφορα περιοδικά με σταυρόλεξα σου δινουν αρχικα και φτιάχνεις<br />
λέξεις<br />
-Α δε διαβάζω εγώ τέτοιες αηδίες( είπε και κατευθύνθηκε στην εξώπορτα)<br />
-Θα φύγεις τελικά, χωρίς να μου πεις ποιος είσαι;<br />
-Πρέπει να περάσω κι απ την κοπέλα με τις πέτρες<br />
- Οχιιι αν πας μη με μαρτυρήσεις<br />
- Αν κοιμάται δεν θα την ξυπνήσω αλά και να της τα πω, θαρρείς πως δεν τα<br />
ξέρει;<br />
-Ποια δεν ξέρει;<br />
-Να ότι ενώ τριγυρίζεις και της αναβοσβήνεις τα φωτα, στην πραγματικοτητα δεν<br />
τη θες.Αλήθεια γιατί; Είναι χαζή, άσχημη, υποκρίτρια;;;<br />
- Οχι τιποτα από όλλα αυτά, όμως εγώ πρέπει να γυρίζω με μικρούλες<br />
-Πρέπει και τι μικρούλες, πόσα χρόνια δηλαδή να τους ρίχνεις;<br />
-Ε να...Δεκατρία, δεκαοχτώ και πάνω από εικοσι δηλαδή να ειναι δε με πειράζει<br />
-Και για τι πρέπει;<br />
- Για να κάνω το σπουδαίο στους γύρω μου, είμαι βλέπεις κι από χωριό και δε<br />
θέλω να με λένε γεροντοπαλήκαρο<br />
- Μα είσαι πολύ νέος ακόμα δεν τα έχεις ανάγκη όλα αυτά, κι 'επειτα όλοι από<br />
κάποιο χωριό είμαστε...<br />
Ξεδίπλωσε την κάπα που είχε κάτω από τη μασχάλη του, τη φόρεσε κι άρχισε να<br />
πετάει<br />
-Ωχ λες να ήταν ο δράκουλας( Ψιθύρισε τρομαγμένος) Αν όμως ήταν καλύτερα...<br />
που θα πάει σ αυτήν να την τρομάξει!!!<br />
Πόσο χαιρέκακος γινόταν ώρες ώρες...<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-06-2014</td><td valign=top></td></table><br />