Ιστορίες δρόμου

Δημιουργός: melitaadam@yahoo.gr, Μελίτα Αδάμ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ιστορία 16η

Η ΝΑΥΤΙΚΟΣ
(Προσωπική ιστορία γυναίκας ταξιτζή)

Άνοιξη. Κολωνάκι, Αλωπεκής και Πλουτάρχου, σταματάω ένα ταξί. Οδηγός στο ταξί γυναίκα, ήταν ομορφούλα 35-40 χρονών μελαχρινούλα, με αλογοουρά.
Πίσω κάθεται ένας κύριος. Ρωτάω αν βολεύει η διαδρομή, πηγαίνω στα Κάτω Πατήσια.
Ο πελάτης λέει ότι πηγαίνει εκεί κοντά, στον Ευαγγελισμό.
Κάθομαι μπροστά. Ο πελάτης κατεβαίνει.
Μόλις μείναμε μόνες, της λέω πόσο χαίρομαι και θαυμάζω τις γυναίκες που κατακτούν ανδροκρατούμενα επαγγέλματα. Με κοιτάζει θλιμμένα.
- Αχ κύριε, εγώ δεν κατάκτησα αυτό το επάγγελμα, απλά ξέπεσα.
- Τι λες, έχεις ένα ανεξάρτητο επάγγελμα μέσα σ΄ αυτή την τρέλα της ανεργίας.
- Και τα όνειρα κύριος, οι στόχοι;
- Ήσαν άλλοι;
- Τελείωσα με πολύ κόπο και ιδιαίτερες δυσκολίες, τη Ναυτική Ακαδημία. Λατρεύω τη θάλασσα, κύριος. Όνειρό μου να γίνω καπετάνιος. Μπαρκάρισα σε πλοίο. Όλα πήγαιναν πολύ καλά.
- Γυναίκα ναυτικός; Μπράβο κορίτσι μου. Πως τελείωσαν όλα αυτά; Τι έγινε; Πες μου.
- Απλά ερωτεύτηκα παράφορα και…
- Και…
- Με ζήλευε. Ζήλευε όλους τους άντρες του καραβιού. Έβαλε όρο ότι για να παντρευτούμε έπρεπε να εγκαταλείψω την καριέρα μου.
- Το έκανες;
- Ήμουν ήδη έγκυος, τον αγαπούσα και τον αγαπώ. Έτσι αντί για τιμόνι καραβιού, βολεύτηκα με αυτό το τιμόνι.
- Σου λείπει η θάλασσα;
Για απάντηση ένα θλιμμένο βλέμμα.

Κύριος, φτάσαμε.
Κατέβηκα και ακόμη τη σκέπτομαι.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-06-2014