Ιστορίες δρόμου

Δημιουργός: melitaadam@yahoo.gr, Μελίτα Αδάμ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ιστορία 17η



ΠΑΡΕΑ ΜΕ ΤΟ ΛΕΙΨΑΝΟ
(Προσωπική ιστορία ταξιτζή)


Ήμουν πρώτος στην πιάτσα των Αγίων Αποστόλων, χάζευα τη θάλασσα και μαύρες σκέψεις χόρευαν στο μυαλό μου.
Χειμώνας, το κρύο τσουχτερό, ο αέρας λυσσομανά, τα κύματα φουσκωμένα. Τα ξενοδοχεία έχουν κλείσει δυο μήνες τώρα. Δουλειά μηδέν. Άλλαξαν οι εποχές.
Αναπολώ τη δεκαετία 1980-1990. Οι τουρίστες πλημμύριζαν την Ελλάδα. Από τα ξενοδοχεία δεν έπαυε να κτυπάει το τηλέφωνο. Τι δουλειά ήταν αυτή! Επιλέγαμε κούρσες, μαζεύαμε λεφτά δεκαπέντε ώρες την ημέρα και… δεν νιώθαμε κούραση. Χρήμα, με ουρά. Κάναμε περιουσία, σπίτια, χωράφια, εξοχικά, αυτοκίνητα, βέβαια οι νοικοκύρηδες ταξιτζήδες, γιατί πολλοί συνάδελφοι τα κατέθεταν στην πράσινη τσόχα των καφενείων.

Τώρα; Απραξία. Ποτέ δεν σκέφτηκα ότι το καθισιό κουράζει τόσο…

Ένας κουκουλωμένος άντρας μου χτυπάει το τζάμι. «Ελεύθερος;». Ανοίγω την πίσω πόρτα. «Ναι, πού πάμε;», τον ρωτάω. Μπαίνει, «Θέλω πρώτα να συνεννοηθούμε…».
Έμεινα! Τέτοια κούρσα πρώτα φορά… Είπα «ναι».
Θα φεύγαμε μόλις σκοτείνιαζε Είχε πεθάνει ο μπατζανάκης του και ήθελαν να τον πάνε στην Καλαμπάκα.
Η διαδρομή μακριά, 350 με 400 χιλιόμετρα, χειμωνιάτικα. Αθήνα, Θήβα, . Λαμία, Καρδίτσα, Τρίκαλα, Καλαμπάκα… Θα μέναμε δύο μέρες και θα γυρίζαμε πίσω. Τα λεφτά πολύ-πολύ καλά. Ούτε στον καλύτερο μήνα δεν βγάζω τόσα.
Έτσι και έγινε, το πτώμα ντυμένο με παλτό και καπέλο το κάθισαν στη θέση του συνοδηγού. Πρότεινα να τον βάλουμε στο πορτμπαγκάζ. Δεν το δέχθηκαν. Τον δέσαμε και το στερεώσαμε. Οι άλλοι, ο πελάτης μου με άλλους δυο άντρες μπήκαν στο πίσω κάθισμα και φύγαμε.

Από τα πιο δύσκολα ταξίδια που έχω κάνει με αποκορύφωμα ο αποκλεισμός μας στα χιόνια έξω από τα Τρίκαλα, μόλις φαινόντουσαν τα βράχια των Μετεώρων.
Όταν κάποια στιγμή, λίγο πριν γίνουμε αγάλματα από το κρύο, ήρθε η Αστυνομία μ’ ένα εκχιονιστικό μηχάνημα. Άνοιξαν το δρόμο και τότε είδαν το πτώμα. Μου κόπηκε η λαλιά. Σκεπτόμουν τι συνέπειες μπορεί να είχα,
Η αγωνία μου δεν κράτησε πολύ. Έβγαλε, ο αστυνόμος, το συμπέρασμα, ότι… πέθανε από το κρύο.
Ανέπνευσα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-06-2014