Η ιδέα του θανάτου

Δημιουργός: χρήστος

συγνώμη για τη μαυρίλα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όσα αγάπησα και πόθησα πολύ
τη νύχτα η μνήμη απ' τα σκοτάδια ξεσηκώνει
σαν αρμπαρόριζας οσμή χρόνια κλειστή
σε βάζο που φυλάει καλά γλυκό κυδώνι

κι όσα δεν τόλμησε να επιχειρήσει ο νους
τα χει μέσα στα βάθη του εξιδανικεύσει
σαν βάρκα που ονειρεύεται σ' ωκεανούς
να βγει σε πείσμα όλων, νύχτα και να πλεύσει …

σκέψεις και πόθοι σε χορό κυκλωτικό
τριγύρω από την πυρά του σώματός μου
μα θέλω κάτι πριν να φύγω να σας πω
δεν ωφελεί να το κρατάω πια δικό μου:

Όλα τα αντέχω, για όλα κάνω υπομονή
μα αυτό που δεν μπορώ είν' η ιδέα του θανάτου
που καταργεί και ανατρέπει κάθε αρχή
σαν ξύλο ανάμεσα σε ακτίνες ποδηλάτου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-03-2006