τ'όνειρο που χάθηκε

Δημιουργός: φιδαετος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κοιτάζω τ΄όνειρο που χάθηκε......κλαίω,
σύννεφο οι σκέψεις, τα δάκρυα βροχή,
τον πόνο ψάχνουν ν΄απαλύνουν......,
στο χώμα την ελπίδα να βλαστήσουν.

Μα η ελπίδα φως χρειάζεται για να τραφεί,
κι ο ήλιος θ΄αργήσει......,
χρόνο χρειάζομαι......,
να γλείψω τις πληγές μου.

Κοιτάζω τ΄όνειρο που χάθηκε......κλαίω,
δάκρυα χύνονται παντού,
από τις σκέψεις θέλουν να ξεφύγουν,
και την ψυχή να υγράνουν την σκληρή,
από το μίσος σμιλευμένη και την οργή.

Κλαίω......μα τα δάκρυα δεν υπάρχουν πουθενά.
Φωνάζω...... μα η φωνή χάθηκε κι αυτή.
Κι η σιωπή......τόσο γλυκιά......πλημμυρίζει.......
τον πόνο.....που αργοκυλά......

Κλαίωωωωωωωωωωωωωω............

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2014