Η μάνα του στρατιώτη

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η μάνα του στρατιώτη.

Ρώτησ'άνεμο θρακιώτη μην είδέ'να στρατιώτη
που μιά μάνα χρόνια ψάχνει και πονά.
Μού'πε με ένα πατριώτη για Πατρίδα κι'ανθρωπότη
φύγαν κάποτε να παν στα σύνορά..

-Πότε θά'ρθεις; Πού'χεις πάει;Στ'όνειρό της τον ρωτάει.

Αχ! Πατρίδα τού'πες:- Έλα!Και στης νειότης του την τρέλλα
της αγάπης σου τον κέρασες πιοτό.
Κάρβουνα καυτά πατούσε και τα πόδια του βροντούσε,
με τον χάρο χόρευε πυρρίχιό!

-Ήταν σαν εχτές που πάει.Αχ! γιά δίκηο πολεμάει!

Στις επέτειους στεφάνια.Παρελάσεις, περηφάνεια
νοιώθουν όσοι πίσω ήρθαν,όσοι ζουν.
Γιά όσους δεν ήρθάνε πίσω 'Ζήτω! Ζήτωσαν και ζήτω!',
μα τ'αυτιά τους τώρα πιά δεν τα ακούν!

-Πού'χεις φύγει; Πού'χεις πάει; στ'όνειρό της τον ρωτάει.

Ρώτησ'άνεμο θρακιώτη:-Τι λέει η μάνα του στρατιώτη;
Στα όνειρά της κάθε βράδυ τι ζητά;
-Γιά τα 'Ζήτω' δεν την νοιάζει!Τον μαλλώνει, του φωνάζει,
του γελά και μυστικά του συζητά![align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-07-2014