Οδυσσέας

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: 'Βρέχει στις γειτονιές του νόστου'

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οδυσσέας.

Στο Θιάκι κάποτε κουβέντα μού'στησαν
τα διοσμαρίνια..
και δυό δελφίνια σ'εωθινού αφρού
σεργιάνι..
καράβι Φαίακων αν είδαν, ρώτησα,
εκεί να πιάνει,
τον Οδυσσέα να αποθέτει σ'ακτή
γαλήνια.

Και μ'αποκρίθηκαν:
-Δεν ήταν Φαίακες,
μόν'ο Αγέλαστος,
που τ'άγιο γάλα της δεν τον εθήλασε
του κόσμου μάννα..
γιά λίγο πόδισε,καθώς αρμένιζε
γιά τον Αχέροντα..
κι'ήσυχο ο πόντος άκουγε κλάμμα
άμοιρου γέροντα,
που κουβαλούσε και ονειρεύονταν
παιδί σ'αλάνα:
(χορωδία) -Πως ξαναζεί,πως ξαναζεί
κι'είν'η αγάπη του μαζύ..
Μέσα σε κήπο περπατά,
Αγέλαστος τους σταματά,
σκύβει της δίνει ένά φιλί
και σβήνει την ανατολή!

Αυγή στο Θιάκι ψιλοκουβέντιαζα μ'έναν
χειμώνα
και δύο γλάρους σε στερηανού καημού
σπηλιάδα,
αν ήρθε, ρώταγα, όταν τελείωσε
η Ιλιάδα
ή αρμενίζει μόνος στο κύμα
και στον Αιώνα.

Και μ'αποκρίθηκαν :
-Τον φέραν Φαίακες..
..μα ο Αγέλαστος,
που τα χωράφια της ζωής σπέρνει
μ'αλάτι,
καρτέρι τού'στησε και τον επλήγωσε
στα στήθη καίρια,
ήταν ο μήνας,λεν,που γιορτάζαν
τα Ελευθέρια..
κι'αυτός στου ήλιου ονειρευόταν
το παλάτι:
(χορωδία) -Πως ξαναζεί, πως ξαναζεί
κι'είν'η αγάπη του μαζύ..
Μέσα σε κήπο περπατά,
Αγέλαστος τους σταματά,
σκύβει της δίνει ένά φιλί
και σβήνει την ανατολή![align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-08-2014