Η ελπίδα

Δημιουργός: To κύμα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σ' αναγνώρισα από το δάκρυ στα μάτια
από το στεγνό σου χαμόγελο.
Σ'αναγνώρισα από τη γειρτή σου πλάτη
από τα τρεμάμενα χέρια σου που ψάχνουν
απεγνωσμένα να πιαστούν από κάτι.
Ο πόνος σου μου είναι γνωστός μου
χτύπησε και 'μένα την πόρτα.
Δεν του άνοιξα.
Τι ειρωνία!!Νόμιζα ότι θα τον
έκλεινα απ'έξω.
Τους βόλεψα όλους και βολεύτηκα
και 'γώ στο "Περίμενε"
στο και "Θα περάσει"..στο "Όχι σε 'μένα".
Τρόμαξα όταν άκουσα τη βοή του .
Δεν ήταν μόνος.
Είχε εκείνον μαζί του αγκαλιά σφιχτά τόσο
σφιχτά που ένιωθα την ανάσα του να σβήνει.
Αδίσταχτα όρμησε μέσα.Τα θεμέλια του σπιτιού μου,
τραντάχτηκαν .Αδύναμη σωρίαστηκα στη γη.
Σερνόμουν και μοιρολατρούσα για το κακό
που με βρήκε.
Τίποτα δεν τον σταματούσε.
Στο πέρασμα του τα θρυμμάτισε όλα.
Και τότε έγινε κάτι μαγικό.Μέσα σ'αυτό το
χάος είδα φως,δυνατό φως,χαμογελαστά πρόσωπα
απλωμένα χέρια .
Άρχισα να τους πλησιάζω,ήθελα να τους φτάσω,ήθελα
να τους μοιάσω.Έπιασα γερά τα χεριά τους και σηκώθηκα.
"Μπορείς μου είπαν."Τους άκουσα,τους πίστεψα.
΄Οσο σηκωνόμουν τόσο ο πόνος μαλάκωνε.
Το σπίτι δεν τράνταζε πια΄Ομως εγώ είμαι εκεί.
Παλεύω με εκείνον και νιώθω πιο δυνατή."Μπορώ" φωνάζω.
"ΜΠΟΡΕΙΣ"πιστεύω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-08-2014