Πρωινό τσιγάρο

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αδειάζει λένε η ψυχή όταν πεθαίνεις
Μα κι αν δεν έχεις που να πας και τι να βρεις
Περνάει ο χρόνος κι εσύ μόνο ανασαίνεις
Δε περιμένεις, δεν ελπίζεις κι όμως ζεις...

Αυτός ο θάνατος μου μοιάζει με αγάπη
Ένα παιδί που δεν μεγάλωσε ποτέ
Μια ενοχή κρυμμένη πάντα σ' ένα δάκρυ
Μια Κυριακή βαμμένη κόκκινη και μπλε...

Είναι μια ξένη η ζωή όταν δεν ξέρεις
Ποια διαδρομή έχεις διαλέξει και που πας
Τον ίδιο φόβο αγαπάς κι ας μην το θέλεις
Θα είσαι πάντα αυτό που χρόνια κυνηγάς...

Μια καθώς πρέπει συνταγή της ευτυχίας
Ένα παράτολμο της μνήμης σου κενό
Μιας μπερδεμένης απ' τα λάθη δυστυχίας
Κι ένα παράπονο στα μάτια σου υγρό...

Κι εγώ που έμαθα να ζω με αυταπάτες
Και να μπερδεύω το ποτέ με το μπορεί
Μοιάζω χαμένη διαδρομή μέσα στους χάρτες
Σαν το τσιγάρο που καπνίζω το πρωί...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-08-2014