Το όνειρο

Δημιουργός: Χαρίσης Δημήτριος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Και ξαφνικά , έρχεσαι πάλι στ' όνειρο μου .
Σε μια στιγμή , που σ' είχα βγάλει απ' το μυαλό μου .
Πέρασαν χρόνια , και δεν ξέρω πια πως μοιάζεις .
Μα ακόμα κι έτσι την ζωή μου την ταράζεις .

Είδα πως ήμασταν , ξανά αγκαλιασμένοι
ότι στ' αλήθεια , ήσουν πια μετανιωμένη .
Και ήσουν όμορφη σαν σπάνιο πετράδι
που στην καρδιά μου εσύ ξανά , της άφησες σημάδι .

Ήταν τα μάτια σου υγρά , τα χείλη ματωμένα ,
και η καρδιά σου λίγο φως , ζητούσε απεγνωσμένα .
Και τότε εγώ σου έδωσα το χέρι μου να πιάσεις ,
και την ψυχή μου σαν χαλί που επάνω θα περάσεις .

Κάνε Θεέ μου τ' όνειρο αυτό να μην τελειώσει ,
και την χαρά μου η αυγή ποτέ να μην σκοτώσει .
Φτάνουν δυο θάνατοι , που αυτή μου 'χει χαρίσει ,
μην έρθει ο ήλιος το πρωί και μας ξανά χωρίσει .

Λεν πως τα όνειρα συχνά μας λένε την αλήθεια ,
και είναι αυτή που η καρδιά ζητάει για βοήθεια .
Αν είναι έτσι δείξε μου τον δρόμο να σε ψάξω ,
της μοναξιάς μου τα νερά μαζί σου να ταράξω .

Να είμαστε σαν τ' όνειρο ξανά αγκαλιασμένοι ,
και στης αγάπης τον γιαλό να είμαστε χαμένοι .
Να σε κρατώ για μια ζωή πιο πάνω κι απ' τα αστέρια ,
να σε κρατάω αγάπη μου μέσα στα δυο μου χέρια .

Κάνε Θεέ μου τ' όνειρο αυτό να μην τελειώσει ,
και την χαρά μου η αυγή ποτέ να μην σκοτώσει .
Φτάνουν δυο θάνατοι , που αυτή μου 'χει χαρίσει ,
μην έρθει ο ήλιος το πρωί και μας ξανά χωρίσει .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-08-2014