Καθώς προσμένω

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γεμάτη η πλατεία με τις μηχανοκίνητες αποδείξεις ευημερίας των χωρικών που σαν φρουροί αρματωμένοι με την υπεροχή, στέκουν φυλώντας τις σκλάβες ψυχές τους, καθώς προσμένω. Βάρβαρη ώρα μα όχι σαν όπως την νιώθει ο λαός, περασμένη. Βάρβαρη σαν ανάμνηση σειρήνας πολέμου. Σαν το αόρατο κακό που πάντα θα'ναι αόρατο. Σαν, καλή ώρα, το σκυλί που γαβγίζοντας καταστρέφει την θεσπέσια μελωδία του Βιβάλντι και δεν το διακόπτω γνωρίζοντας πως τούτο πράττει το φυσικό.

Πολλές ευχές άκουσα σήμερα, ημέρα γενεθλίων, μα ούτε μια δεν μου ταίριαξε. Ο χρόνος περνάει μόνο σαν τον υπηρετώ. Πότε με ύπνο, πότε μ'ένα μαγείρεμα, πότε με διάβασμα μα ποτέ γρήγορα. Μου ευχήθηκαν μια πολυετή ζωή (κι ευτυχισμένη οι πιο υποκριτές) και να σκεφτεί κανείς πως μετά θέρμης θα αντάλλαζα μερικά απ'τα άγνωστα χρόνια που μου αναλογούν για μερικές δρασκελιές του ρολογιού, καθώς προσμένω.

Δεν είναι, αγαπητέ, που κάτι μεγάλο πρόκειται να συμβεί. Αντιθέτως, χωρίς να κερδίσω τίποτα θα χάσω μερικές δεκάδες ευρώ. Ερωτοδουλειές! Οι συνηθισμένες ερωτοδουλειές. Αδημονώ έτσι μανιασμένα γιατί ξέρω πως, έστω πρόσκαιρα, θα γνωρίσω μια ρουτίνα διάφορη απ'την τωρινή. Αδημονώ σαν φυλακισμένος τον προαυλισμό του. Αντιλαμβάνομαι την απαισιόδοξη υφή της ανωτέρω θέσης μου. Ποιος δύναται να αντέξει την σκέψη πως όλη η ζωή του είναι υφασμένη από μάταιες ρουτίνες, κεντημένες με το μετάξι μιας ευτυχίας που δεν ορίστηκε ποτέ; Μου λείπει, βλέπεις, η νιότη για να κοιτάζω χωριστά τους κόμπους ως κέντρο του κόσμου και η απερισκεψία ώστε να θαμπώνομαι από μετάξια.

Γράφοντας, η ώρα πέρασε όσο χρειαζόταν ώστε να ακουστεί και η τελευταία νότα της άνοιξης του Βιβάλντι. Τώρα το φθινόπωρο. Μια εποχή πέρασε με λίγες σκέψεις. Μέχρι και το βράδυ κοντεύει να περάσει. Τις έκαναν τις δρασκελιές οι λεπτοδείκτες χωρίς να ζητήσουν ανταλλάγματα. Τριγύρω οι μηχανοκίνητες αποδείξεις ευημερίας των χωρικών κι εγώ στην μέση, ημέρα γενεθλίων, να χαϊδεύω το ομολογουμένως συμπαθητικό κοπρόσκυλο που τώρα δεν γαβγίζει. Ίσως κατάλαβε πόσο μοιάζουμε. Σκυλίσια ζωή! Να που βγήκε κι ένα σημαντικό συμπέρασμα καθώς προσμένω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-08-2014