Μήδεια

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: 'Βρέχει στις γειτονιές του νόστου'.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μήδεια.

Τα μαύρα της λυτά μαλλιά
αστράφτουν στο φεγγάρι
και στης νυχτιάς την σιγαλιά
ο ύπνος έχει πάρει
ανέμους και ανεμικά
είναι η ώρα δώδεκά..

Κι'αυτή στην άκρη του γκρεμού
κάνει γητειές του γυρισμού.
Πικρή, τρις, έβγαλε κραυγή
ν'ανατριχιάσει όλη η γη!

Η νύχτα ακούει μυστικά
μεσάνυχτα και κάτι
και με τα χέρια της ψηλά
φωνάζει στην Εκάτη:
-Με την φωτηά, με το νερό
φορές τρεις κάνω καθαρμό!

-Με το νερό και την φωτηά,
την πίσσα και το θειάφι!
Βογγά για κείνον που αγαπά
σαν πληγωμένο ελάφι,
κοντά της τον καλεί ξανά,
αχ! η καρδιά της πως πονά!

Της προδοσίας μαχαιριά
σκότωσε κάθ'ελπίδα
κι'είναι μακρυά, πολύ μακρυά
εκείνος κι'η Κολχίδα.
Στις γειτονιές του φεγγαριού
ακούει βρυχηθμούς θεριού!

Μόνη στην άκρη του γκρεμού
κάνει γητειές του γυρισμού.
Πικρή, τρις, έβγαλε κραυγή
ν'ανατριχιάσει όλη η γη!

Στην λάμψη ένός κεραυνού
περνά τις εσχατειές του νου!

[align=center][/align][align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-08-2014