Γενέθλια Δημιουργός: ElCondorPasa Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Λουλούδια, καρδούλες, αγαπίτσες, γατάκια που μιλάνε, σκυλάκια που μεθοκοπάνε, selfie ως αυτοσκοπός, απωθημένα που ξερνιούνται στα club της βαρεμάρας μας.
Και κάπου εκεί ανάμεσα θάνατος. Έτσι για την αλλαγή.
Για το ταρακούνημα του βαθιά κοιμισμένου συναισθηματισμού μας. Για να ανάψουν μια στιγμή τα φώτα.
Όχι τα αίματα. Αυτά έχουν παγώσει από καιρό.
Ξέρω δε σ’αρέσει.
Θα προτιμούσες να χασκογελάσουμε με κανα δυο ανέκδοτα, να εκστασιαστούμε με τον απέναντι μουσάτο, να τραγουδήσουμε τίποτα ελαφρολαϊκά της σειράς, να χειραγωγηθούμε, κι αν τύχει να ξημερωθούμε σε κανένα κρεβάτι, υποκρινόμενοι τρυφεράδες κι έρωτες.
Μα δεν το’χω.
Κι εσύ, κάπου μέσα στο πλήθος παράπεσες και δεν μπορώ να σε διακρίνω πια. Κι ούτε που με νοιάζει.
Και φεύγω. Στη θάλασσα. Για τη μόνη διαδρομή που δε με δυσκόλεψε ποτέ.
Ντύνομαι την ουσία της, θάβω τις αναστολές μου και ξεχνώ τις λέξεις, που έτσι κι αλλιώς μου υπεκφεύγουν.
Γιατί όσα κι αν σου εξομολογήθηκα ήταν τίποτα μπροστά στην ηδονή της.
Αυτή με γεμίζει. Μου ξεπλένει τη θλίψη. Και τις χαρακιές. Αυτές που μου χάριζες πάνω στον ενθουσιασμό σου που κατέκτησες τη γυναίκα après-guerre.
Αυτή φτάνει μέχρι τον πυρήνα μου. Με ταράζει κι ύστερα με γαληνεύει.
Με καυλώνει.
Και δεν ένιωσα ποτέ πως θέλει να πάρει την ψυχή μου.
Γι’ αυτό σου λέω. Σ’αφήνω στην ερημιά του πλήθους.
Έγινα 45. Χωρίς αναισθητικό. Κι ούτε που το κατάλαβα
https://www.youtube.com/watch?v=MQG4Xt6jZ8U Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-08-2014 | |