~* Μεταλλαγμένη

Δημιουργός: Stoforos, Νίκος Δ. Στοφόρος

Ποιες λέξεις έχουν τον καημό, στα τρίσβαθα παλεύουν, πετούν πουλιά ζευγαρωτά κι ο γκιώνης μόνος κλαίει, με της ελπίδας τα φτερά και στα ψηλά κορφάρια

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=left][B][I]

. . . *~* Μεταλλαγμένη * *
Σου στέλνω γράμμα στη Νοτιά, μ' αλήτησα ελπίδα
το πάθος με υγρά φιλιά
που στα κρυφά σε είδα!
Κόρη της Άνοιξης φωτιά, η φλογερή σου αύρα
ελκυστική μοσχοβολιά
του πόθου μου αντάρα!
Ν' ανοίξω το γαρύφαλλο και τον κρυφό σου μίσχο
ερωτική μου ανασαιμιά
που στ' άρωμα σου βρίσκω!
Ποιες λέξεις έχουν τον καημό, στα τρίσβαθα παλεύουν
πετούν πουλιά ζευγαρωτά
κι ο γκιώνης μόνος κλαίει
με της ελπίδας τα φτερά και στα ψηλά κορφάρια
πετά σε κάμπους και βουνά
και στα νερά βαλτώνει .......
Τον άκουσες; δεν κελαηδεί, μα μόνος κάτι λέει
είναι καυτός και πρόσχαρος,
μα, ποιος καταλαβαίνει;
Ποια θάλασσα και ποια φωτιά και ποια γυμνή η αιτία;
Ποιας φύσης μάνας γέννημα,
σε ποια Νοτιά το γράμμα, το έστειλε και καρτερεί
απάντηση να πάρει;
Κι ο ταχυδρόμος που περνά, μ' αισθήματα του γνέφει.
Είχε ομάδα πιο παλιά, που ξηλώσαν λύκοι
και στου Ευρίπου τα νερά, η μπόχα έχει μείνει,
οδός "πόρνης συνείδησης"
και κάπου εκεί τριγύρω, που βολοδέρνει τ' άδικο
σε σχήμα υποκρισίας ... αυξήθηκε η ασέλγεια,
σαν άρρωστο καρπούζι,
στης άμμου τα ξεβράσματα, αίσχος σκηνοθεσία,
τα κέρατα μεγάλωσαν κι ο σύλλογος κοιμάται ...
Σαν γίνει πια συνήθεια, η βρώμα στη ψυχή
πεθαίνει η ελπίδα κι ο γκιώνης καρτερεί .......
Μεταλλαγμένη κι άθλια,
δίχως εμπιστοσύνη, τι να την κάνεις γκιώνη μου,
νυστέρια θα προτείνει .............
. . . . . * * Nikos D. Stoforos * *

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2014