ηπειρώτικο

Δημιουργός: montekristo

3/2006

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εψές το βράδυ άκουσα
αέρας λες και το ʽφερνε
κλάμα και μοιρολόι
απʼ τα ηπειρώτικα βουνά
κι ήταν θαρρείς ανάμικτο
με γέλιο και τραγούδι

Ένας νιός τραγούδαγε
μαζί με τα αγρίμια
Τραγούδαγε την ομορφιά
ετούτης εδώ της πλάσης
έκλαιγε που ʽναι η ζωή μικρή
για να τηνε χορτάσεις

Αχ τραγούδαγε και μάλωνε
με σμήνος πυκνό κοράκων
που κρόζαν ανυπόμονοι
τις σάρκες μας να φάνε
Τους έσκιαζε, τους έδιωχνε
κι αυτοί ξαναγυρνούσαν

Και χόρευε και πήδαγε
ωσάν το νιό ελάφι
και χτύπαγε τη μαύρη γης
με το βαρύ του χέρι
Την γης που μας μεγάλωσε
την γης που θα μας πάρει

Τραγούδαγε και χάιδευε
της νύχτας τον αγέρα
σπίθες πετάν τα μάτια του
ωσάν τις σφυριές μαστόρων
μερώνουν πέτρα άγρια
σμιλεύουν την καρδιά μας

Σου ʽστειλα κι εγώ φωνή
σου στέλνω κι εγώ χαμπέρι
πως την μιλιά στην έμαθε
το μυρωδάτο αγέρι,
μοσκοβολάν τα λόγια σου
ρίγανη πωγωνίσια

Την ρίζα σου την στρίμωξες
στο λιγοστό το χώμα
Την πέτρα επαλεύοντας
λίγο νεράκι να βρεις
Πως έχεις βυζάξει την βροχή
και τη δροσιά της νύχτας

Γι αυτό και μη λογίζεσαι
τη μπαμπεσιά του Χάρου
και μη ξεσυνερίζεσαι
τους μαύρους τους κοράκους
Και μας εμάθαν τα βουνά
να τους επολεμάμε

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-08-2014