Στο ύδωρ της Στυγός

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Καλή εβδομάδα να έχουμε και όχι μόνο...!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν αντίκρισα την πρώτη μου πληγή
ήτανε βράδυ.
Το τραύμα έλαμπε αυτόφωτο, βαθύ,
μες στο σκοτάδι,
κι αναρρωτήθηκα, την κούκλα μου κοιτώντας πεισμωμένη,
το"γιατί".

Έπειτα άρχισα να οσφραίνομαι τους γύρω
με μανία,
-ήμουν παιδί μα δεν χωρούσα πουθενά,
σε μια ιστορία-
κι αυτή η συνήθεια έως σήμερα, στ' αλήθεια, δε μ' αφήνει
πιο κουτή.

Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσαν σαν νερό,
τραύματα χίλια,
νικώ τον πόνο σημαδεύοντας τους δρόμους
με κοχύλια
-ένα παιδί πεθαίνει μόνο σαν ξεχάσεις πως υπήρξε,
γενικώς...-

Γερνώ στα μάτια των ανθρώπων μα κρυφά
ξαναγιεννιέμαι,
ο σαρκασμός μου με διασώζει και η Αγάπη,
δεν τ' αρνιέμαι.
Στο κάτω- κάτω όλα παλιώνουν... και δεν πλύθηκα στο ύδωρ
της Στυγός...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2014