Ανήθικο ψεύδος

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γνώριμο κάλλος, δεδοξασμένο. Προσκυνώ σπαρακτικά
την αισχρή τέρψη των συντεθλιμμένων γοήτρων
που σου απένειμαν τα σκήπτρα μιας ιδεατής ευτυχίας.
Δίχως αυτή θα 'σουν ανίδωτη ωραιότητα,
μ' ευχές καλλωπισμένη καθ'όπως ο παράδεισος
μα σαν ορίστηκες βραβείο θηρευτών
έγινες κόσμημα σε χέρι δολοφόνου.

Κι ήταν που επρόφτασα στα μάτια να κοιτάξω
-προτού να βγάλει τα δικά μου η στολισμένη ματαιότητα-
την παιδικήν ανάσα και το γλυκό κλαψούρισμα
που εσκότωσαν τα ψεύδη μας δυο βλέμματα.
Κι έτσι εγώ ακατανόητος κι ανήθικος,
με την φριχτή πολυλογία της μοναξιάς,
γράφω με θέρμη και πειθώ
πως τάχα υπήρξες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2014