Πληγή κρυμμένη

Δημιουργός: ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ, ΜΑΡΙΑ ΚΟΡΟΖΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Υπάρχουν τόσες λέξεις
και τόσα μυστικά
που δεν τα βρίσκει
του ήλιου το φως
κατοικούν σ' ένα άδειο
σώμα
μέσα σε μια γραντζουνιά
πάνω στη σάρκα
δεν τρέχει πια το αίμα
όμως
επιστρέφει πάλι στην
ψυχή.

Κάθε που κοιτώ τα σύννεφα
αναπολώ
παλιά ραβασάκια
που δεν έγραφαν τίποτα
απάνω
μονάχα στο χαρτί
αποτύπωναν την ανθρώπινη
μυρωδιά.

Πως πέρασε η αθωότητα
κι έγινε γυαλί
που έσπασε κι έγινε χίλια
κομμάτια
κανείς δεν την είδε
που σπαρταρούσε
στο κρύο και στ' αγιάζι
αφήνοντας την τελευταία
της πνοή
απάνω στο βούρκο
του μέσου νου.

Κάπου λένε πως υπάρχει
ένα αστέρι
κι είναι τ' άλλο μας μισό
που αξίζει να το βρούμε
να το ζήσουμε
κι ας πονά
αυτό πάντα μας κοιτά
από ψηλά
όπου κι αν πάμε.

Που να ξερα στα παιδικά μου
γέλια
πως κάπου κοντά μου
κρυβόσουν πάντα εσύ
δε σ' έβλεπα
μα ήξερα ότι υπάρχεις
ούτε εσύ με έβλεπες
μα ήμουνα κοντά σου.

Και τώρα που συναντήθηκαν
οι ματιές μας
δεν μπορώ να αρθρώσω λέξη
είναι το αίμα που με πνίγει
κι η πληγή μου ανοιχτή
σαν τριαντάφυλλο του Μάη
τι μου συμβαίνει δεν μπορώ
να φανταστώ
κι ούτε το θέλω
θα πονέσω πολύ , το ξέρεις.

Γίνε μέσα μου ένα χάδι
μία παλιά , κρυμμένη πληγή
να μπορώ να σ' αποφεύγω
όμως να μη σε ξεχνώ ποτέ
όσα χρόνια κι αν περνάνε
όσα λουλούδια
κι αν μαραίνονται
γιατί αν κάνω την προσπάθεια
να σ' αγγίξω
θα καούν στο διάβα μου
πολλοί αθώοι.

Κρυμμένη μου πληγή
που πάντα θα υπάρχεις
στο στήθος μου μέσα
και κάτι από εμένα κάθε
μέρα που περνά
θα κομματιάζεις
άκου με μια φορά
κι ας μην ξέρεις ότι σ' αγαπώ
ποτέ μην κλάψεις
για απάνθρωπα πλάσματα
είναι πολλά τα ανθρωπόμορφα
τέρατα
έρωτά μου
και μην πέσεις στο δικό τους
μονοπάτι
κράτα πάντα το κεφάλι σου ψηλά
και χαμογέλα
έντονα και δυνατά
όπως τη μέρα που σε γνώρισα.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-08-2014