Νικώντας τη θλίψη (μιλώντας με τη θάλασσα)

Δημιουργός: enpl0

Ο άνθρωπος, τα πάθη, (θυμός, φόβος), η θλίψη και η απεραντοσίνη της θάλασσας, η ίαση μπροστά στη μικρότητα μας στη μικρότητα της θλίψης μας.
Η ομορφιά,
Η ζώή είναι μικρή..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάρτε τη θλίψη απ τ'απέρατα
πελώρια τέρατα σας απειλούν,
η θλίψη,

Πάρτε τη θλίψη απ τ'απέρατα
πετάξτε την στον έναστρο ουρανό,
η θλίψη,

Πάρτε τη θλίψη απ τ'απέρατα
όλα τα κύματα αγγίζουν τη στεριά,
η θλίψη,

Η θάλασσα ώς τ'απέρατα,
με κύματα μας ταξιδεύει,
και σαν δεν δείξεις πως φοβάσαι
αυτή θε να σε προστατέψει.
Με το γαλάζιο της το χρώμα
όλα τα τέρατα σιωπούν,
και τα κοράλια ανασαίνουν
το αίμα του άφθαρτου θυμού,
χρυσόσκονη στις πεταλίδες
κελύφη φόβου αγαλιάζουν,
και αυτή τη θλίψη που σε πνίγει
με τρικυμία θα ριμάξουν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-03-2006