Η Νίνα

Δημιουργός: Μ.Ελμύρας

Από το: 'Βρέχει στις γειτονιές του νόστου'.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η Νίνα.

Μαύρα'χει μάτια και μαλλιά
και στο λαιμό δυό χαϊμαλιά
κάποιου που περιμένει...
Που περιμένει άδικα,
νά'ρθει απ'τα γκαζάδικα,
η Νίνα η πικραμένη.

Η Νίνα χρόνους δεκαοχτώ
κάθε βραδάκι, στις οχτώ,
στο μπαλκονάκι βγαίνει.
Σε θάλασσες κι'ωκεανούς
γιοφύρια που δεν βάζει νους
η σκέψη της διαβαίνει.

-Νά'τανε, Θέ μου, να την γειάνει
ο Μάης που σε λίγο φτάνει ..

Αχ! κάθε έγνοια της πικρή
γδύνεται..σβήνει το κερί,
καθώς η νύχτα πέφτει,,
Ξανά τον βλέπει να γελά,
μα τους χωρίζουν κάγκελά,
στου νου της τον καθρέφτη !

Την παίρνει ο ύπνος αγκαλιά,
φάρου ανεβαίνει τα σκαλιά,
περνούν καράβια, τα ρωτά:
- Μην είδατέ τον Έρωτά;
Αχ! πού'ναι νύχτα μάγισσα ;
Την λησμονιά σελάγισα!

-Νά'τανε, Θέ μου , να την γειάνει
ο Μάης που σε λίγο φτάνει..

Ζουμπούλια μου κι'αλιφασκιές
του νου της διώξτε τις σκιές,
στην νύχτα τους να πάνε.
Κύματα που σωπάσανε
όσοι αγάπες χάσανε...
και στις στερηές γερνάνε.



[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-08-2014