Ενύπνιον

Δημιουργός: χρήστος

δεν είμαι σίγουρος αν χρειαζόταν η τελευταία στροφή της "προσγείωσης"... (μελοποιημένο)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήμουν στον ύπνο μου νησί
κι ήσουνα θάλασσα εσύ
σ' ανέμους καταδεχτική
να σε φυσούνε
κι ως εκυμάτιζες οι ακτές
αναγαλλιάζαν και ζεστές
ανοίγανε σαν αγκαλιές
να σε δεχτούνε

Είδα στον ύπνο ήλιος λαμπρός
πως ήμουν κι ήσουν ουρανός
ζεστός και καταγάλανός,
σε περπατούσα
κάνοντας βήματα μικρά
να γίνει η μέρα αιώνια
να μείνει η Δύση μακριά
αφού αγαπούσα

Κι ύστερα είδα πως βροχή
ήσουνα κι ήμουνα εποχή
που σε περίμενε ξερή
να την δροσίσεις
κι ως έπεφτες αστάλαγη
το δέρμα μου άπλωνα σαν γη
να μπεις τις ρίζες της ψυχής
και να ποτίσεις

όμως τα όνειρα μικρά
ταξίδια είναι στο πουθενά
που διαρκούν λίγα λεπτά
ή και πιο λίγο
το ξυπνητήρι με ξυπνά
το βράδυ θα σε δω ξανά
ώρα να πάω στη δουλειά
Πρέπει να φύγω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2006