Θαρσείν χρη

Δημιουργός: Sui generis

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Καθώς σκοτεινιάζει γλύκαναν οι διχόνοιες
με την αργοπορημένη εξουθένωση των πόθων
που ενικήθηκαν από ένα ποτήρι κρασί στην βεράντα.
Δεν φάνηκαν οι γύφτοι με τα φθονερά παρακάλια.
Τι θα ενώσει τώρα τους χωρικούς;

Η πόλη δεν ησύχασε ακόμα.
Σκοτεινές, μισθωμένες υπάρξεις απασχολούν τα μάτια
ωσότου ν'απασχολήσουν πιότερο την θύμηση
με την βοήθεια των καντηλιών τους
οι φωτεινές ανυπαρξίες τους.

Οι βαρκούλες χορεύουν στο σφύριγμα του ανέμου,
γυναίκες, άγιοι και πόλεις δεμένοι σε πνιγμένη άγκυρα
κι εγώ με μιαν ανάσα να χαράζω στην άμμο
υποκριτικά τ'όνομα της οδού της ηδονής.

Τούτη η αθάνατη στιγμή θα χώραγε
σε παραμύθια πριν την καληνύχτα,
σ'ένδοξες ιστορίες γονέων και ποιήματα
μα πέθανε -παράδοξο!- δειλή ν'αρμενίσει
στα πέλαγα της άρνησης του διδαγμένου.
Θαρσείν χρη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2014