Η ζήλεια

Δημιουργός: Γιαννος Αλαργινος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η ζήλεια

Πλάνα η ζήλεια που κυλιέται στον αέρα
πάντα γεννιέται να σκοτώνει τις χαρές
παίρνει τροφή στα όσα φαίνονται τη μέρα
φέρνει τη νύχτα να την ντύνει μ’ ενοχές
για την αγάπη μας που χάσαμε στο χθες

είπαμε , και τι δεν είπαμε
ήπιαμε, τόσο που ήπιαμε
όμορφα λόγια το κόκκινο κρασί
βγήκαμε , από το χρόνο βγήκαμε
κι έτσι βρεθήκαμε σε άλλη εποχή

να παίζει θέατρο η κίνηση στο σώμα σου
και ο ερωτισμός σου να δαμάζει το κορμί
ζεστό το αίμα να μεθάει μες τη φλέβα σου
και να γεμίζει τη καρδιά σου με ζωή

είπαμε , και τι δεν είπαμε
ήπιαμε , τόσο που ήπιαμε
τόσες αλήθειες το κόκκινο κρασί
βρήκαμε , τα πόσα βρήκαμε
όλα κρυμμένα μέσα στο ένα μας φιλί

Ρουφιάνα η ζήλεια , μας αδειάζει το ποτήρι
ξανά μας ήρθε στο τραπέζι για να πιει
μέσα στη ζάλη μην της το κάνεις το χατίρι
μην την ακούσεις απ’ τα τόσα που θα πει
μας θέλει να μαστε και πάλι μοναχοί.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-09-2014