Λόγχη

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια εξάλειψη ζητώ ανέμου καλοκαίρι
και στις αμβλώσεις του μυαλού τροχίζω ευθιξία.
Στην απεξάρτηση πονώ κι εσύ είσαι το νυστέρι
που χειρουργεί ερωτικά την όποια αταξία.

Ένα το φάρμακο ζωής μα χίλια του "εγώ" μας,
σαν την σειρήνα του "σχεδόν" ωρίμασες ψοφίμι.
Σε μια ορμόνη του "λοιπόν" γλεντάει τ΄ όνειρο μας,
σαν ελαφίνα των σκιών με πρόδωσες αγρίμι.

Έχεις την έφεση του "πώς" την αύρα του "εντάξει",
λογοδοτείς εφάμιλλα στου μαύρου ευωδία.
Γρασάρεις πρόθεση με φως σε χείλη από μετάξι,
αδημονείς την εύστοχη του φαύλου παρωδία.

Ζητώ λοιπόν επούλωση μια σιωπή του "ίσως",
και χρυσαφένια ένδοξη απαγωγή στα "όχι".
Μα βλέπω υποδούλωση περίσσια από μίσος,
και την ματιά σου άδοξα να με τρυπά σαν λόγχη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-04-2006