Στο πέτρινο πεζούλι

Δημιουργός: Γιάννης Ποταμιάνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Comic Sans Ms][color=sienna][B]Στο πέτρινο πεζούλι[/B][/color]
[color=navy]
Σαν έρχονταν το δειλινό
--------- ανέβαινα σ’ ένα μικρό λοφίσκο
κι η ψυχή μου γίνονταν πουλί
------ και πέταγε κατά τις βουνοκορφές
μπας και δεν σταματήσει ποτέ
---------------------------- το λιόγερμα

Όμως σύντομα γυρνούσε πίσω
------------- με χαμηλωμένο το κεφάλι
και κάθονταν στο πέτρινο πεζούλι
--------------------- του σπιτιού μου
παρέα με το γιασεμί και το γεράνι

Και τότε ήταν που το αεράκι έφερνε
---------- τη μυρουδιά του ευκαλύπτου
και μια υποψία αλμύρας στα ρουθούνια
Να μου θυμίζει το αέναο ταξίδι
---------------------------- των κυμάτων
που φθάνουν ως τα μυθικά λιμάνια
---------- σε μέρη μακρινά κι αγαπημένα

Τότε ήταν
------- που το ταξίδι γίνονταν αποθυμιά
κι η μοναξιά αβάσταχτη
---- στο πέτρινο πεζούλι του σπιτιού μου
περιμένοντας
παρέα με το γιασεμί και το γεράνι
----------------------- ως τα χαράματα
Εσένα που ποτέ δεν θα ξανάρθεις

Να έτσι που τώρα ντύθηκες
με χρώμα βαθυπράσινο
---------- και μυρωδιά κυπαρισσόμηλου,
έτσι που ξάπλωσες γαλήνια στη χλόη
κοιτώντας κατά ‘κει που πάντοτε κοιτάμε
------------------------- μπας και δούμε
πίσω απ’ την κουρτίνα της σκηνής
----------------------- το μέγα σκηνοθέτη
Να έτσι, παρέα με το γιασεμί και το γεράνι
θεατές στου κόσμου τη μοίρα ανήμποροι
----- μέτοχοι στο ολοκαύτωμα της νύχτας
Έτσι ακριβώς όπως
------ συμβάντα στα χνάρια του φωτός
ζούμε και πεθαίνουμε όπως τ’ αστέρια
------- στιγμιαίες εκλάμψεις μες τη νύχτα

Ναι τότε ακριβώς είναι
--------- που το ταξίδι γίνεται αποθυμιά
κι η μοναξιά
---------- έχει μυρωδιά κυπαρισσόμηλου
τότε ακριβώς, αποβραδίς
---- στο πέτρινο πεζούλι του σπιτιού μου
Κι εσύ να λείπεις

Γιάννης Ποταμιάνος[/color][/font]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-09-2014