ένα κλαδί θυμάρι

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

δυο λέξεις ήθελα να πω μα πώς να τις ταιριάξω
χωρίς ν’ αναστενάξω
χωρίς να πικραθώ;
για μιαν αγάπη που ήτανε λευκό στα όρη χιόνι
ταγμένο όμως να λιώνει
με το που τ’ ακουμπώ

με το νερό τσ’ αγάπη σου με μάλαξεν ο πλάστης
κι ως μου ‘δινεν ο μπάτης
την πρώτη μου αναπνιά
σ’ είδα, πρωτοσυλλάβισα μια λέξη, τ’ ονομάσου
κι άγγιξε τα μαλλιά σου
το χέρι μου απαλά…

στην πέτρα πάνω δυο γραμμές ήθελα να χαράξω
για το καμένο δάσος
και τ’ άπλευστα νερά
για όλα που μου στέρησε η ζωή κι ας τα χε τάξει
που σχίζουν σαν μετάξι
τη σάρκα μου βαθιά

κλειδώνω τα παράθυρα κι όλα τ’ αφήνω απ’ έξω
τι στα χαρτιά θα παίξω
απόψε την καρδιά
κρατώ μόνο στη θύμηση ένα κλαδί θυμάρι
που του ‘χει ο αέρας πάρει
όλη τη μυρωδιά

και λέω μέσα μου «μπορεί όλα να τα χω χάσει
στου φεγγαριού τη χάση
να χάθηκα κι εγώ,
όμως σαν το ξερό κλαδί την άνοιξη που ανοίγει
ξέρω, το κρύο σαν φύγει
πως θα αναγεννηθώ"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-09-2014