ελάσσονα κλίμακα

Δημιουργός: FRACTALS, ΕΥΤΥΧΙΑ

μόνο αγάπη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε ελάσσονα κλίμακα
σε ψαλμούς της μετάνοιας,
προς το μέρος του ουρανού
των μαβιών σου χειλιών
την απουσία απόθεσα.

ΛΑ-θος, ΣΙ-δερα, ΝΤΟ-ρτια, ΡΕ-μβη, ΜΙ-λια, ΦΑ-σμα, ΣΟΛ-ο, #,ΛΑ-θος

Μες το στόμα η σαγήνη
λειτουργούσε παράνομα.
Μεταλαβιά και συγχώρεση,
γλύκα και αλμύρα, ενώ
των πουλιών τα άχραντα
φτερά σκιές τραβούσαν
ξεντύνοντας το σώμα
απ΄την απρέπεια των ρούχων.
Γύμνια…
και το αεράκι να φυσά
από έσω έξω…
Κάτω απ΄το φρύδι οι λευκές
σιωπές αθώωναν την
γυάλινη πεταλούδα του
χειμώνα που ονειρεύονταν
ξύπνιους και συντριβές της μοίρας.
Μελλοθάνατο τραγουδάκι
σπαρακτικά γερμένο στο φωτεινό
στεφάνι μιας νύχτας πίκρας,
ενός μάταιου φεγγαριού που
γεννά αναφιλητά.
Εκεί στην κόψη του καρτερώ
την νυχτερινή επίσκεψη του εαυτού…
-τριποδισμός που βροντά-
βαθιοί ορίζοντες ουσιαστικών
εκμυστηρεύσεων μιας σαλαμάνδρας
πυθίας, που πολύ αργότερα σαν έπαθα ,
έμαθα πως την φωνάζουν
Ευτυχία.

-Φανταχτερή επανάληψη σε χρόνους
τυφλούς πως ζηλεύω;-

Ένα ποδοβολητό άγριων θεριών
που ορμάνε απ΄ τα υπόγεια της ψυχής
και σαρώνουν το νεανικό των ρυτίδων.
Ανεξήγητες πεθυμιές μου χιμάνε,
ανάβουν ερωτήσεις και στόματα
κλείνουν, σε κουφά πρωινά
και νυχτέρια δακρίων.


Ότι έρχεται , φεύγει.
Όποιος έρχεται, χάνεται.
Όποιος φεύγει, γυρνά.


Οι κόμποι άσκοπα δέθηκαν,
τα δάχτυλα απουσίες γράφουν.
Να δροσίσουν τα μαγούλα
εικόνες μετέωρες, κρεμασμένες
ως πίνακες με πινέζες στους πόρους.
Άρπες αρχαγγέλων, όχθες κυανές,
λάμψεις που η μνήμη δεν αντέχει
και η ζωή κωπηλατεί πάνω στην
λιακάδα ενός χαμόγελου που
περίσσεψε από πέρσι.
-πληρώνω τους ήλιους να λάμπουν,
την φλόγα κρατώ μη χαθεί .
Στον χρόνο που μόλις ξεμύτισε ,
ζεστό του προσφέρω φιλί-.

Ότι έρχεται, φεύγει.
Όποιος γυρίζει , χάνεται.
Όποιος φεύγει , πονά.

(ε)

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2014